پله و دستمزد ۱۲۰ هزار دلاری برای بستن بند کفش
تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۳۰۱۳۳
پله در سالهای پایانی بازیهای ملی خود قرارداد عجیبی با شرکت پوما منعقد کرد که حاصل آن ۱۲۰ هزار دلار برای الماس سیاه فوتبال برزیل بود.
به گزارش مشرق، مرگ پله در سن ۸۲ سالگی موجب انتشار خاطرات فراوانی از دوران ورزشی وی شده است. بازیکنی که سه عنوان قهرمانی جام جهانی فوتبال را در کارنامه دارد. تا کنون هیچ بازیکنی موفق به کسب سه عنوان قهرمانی در ادوار جام جهانی نشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پله در جام های جهانی ۱۹۵۸ سوئد، ۱۹۶۲ شیلی، ۱۹۶۶ انگلیس و ۱۹۷۰ مکزیک به میدان رفت.
یکی از مهمترین اتفاقات دوران ورزشی پله قرارداد عجیب وی با شرکت پوما بود. براساس این قرارداد پله در جام جهانی ۱۹۷۰ و در بازی برابر پرو به صورت عمدی بند کفش خود را باز کرد و دوربین این لحظه را شکار کرده بود.
برزیل که در مرجله گروهی جام جهانی ۱۹۷۰ به عنوان صدرنشین گروه سه صعود کرده بود در مرحله یکچهارم نهایی به مصاف تیم پرو رفت و در آن بازی با نتیجه ۴ بر ۲ به پیروزی رسید.
پیش از آغاز بازی برزیل و پرو در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۷۰، پله در میانه میدان در حالی که بند کفشهایش را میبندد توسط دوربین شکار شده است. پوما در آن بازی به فیلمبردار پول داده است تا از نزدیک عکسی از کفشهای پله را بگیرد. شرکت پوما به این طرفند تبلیغ تجاری بسیار خوبی را به راه انداخت و فروش آن نیز افزایش پیدا کرد.
منبع: ایرنامنبع: مشرق
کلیدواژه: سالگرد شهادت حاج قاسم قیمت پله شرکت پوما تیم ملی برزیل خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت جام جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۳۰۱۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرمول تعیین دستمزد کارگران تغییر میکند؟
وی در گفتگو با تابناک با تاکید بر اینکه تعیین عادلانه دستمزد یعنی دادنِ فرصتِ چانهزنی و اعمال نفوذِ برابر به تمام طرفین مذاکره گفت: مسئولیت تعیین دستمزد در قانون کار در چارچوب یک نظام چانهزنیِ سهجانبه است و مجلس ساختار چانهزنی ندارد. سپردنِ تعیین حقوق کارگران به مجلس، عملا به معنای بیصداترکردن و بینظرتر کردنِ کارگران است.
میرغفاری گفت: شورایعالی کار تنها جایی است که کارگران میتوانند بر سرِ معیشتِ خود چانهزنی کنند، که به نظر میرسد وزیر کار میخواهد همین را هم نقض و مسئولیت تصمیمگیری در رابطه با حقوق و دستمزد را واگذار کند.
نماینده کارگران در شورایعالی کار گفت: ایراد شورایعالی کار، به عنوان یک ساختار سهجانبه، این است که دولت به عنوان کارفرمای بزرگتر که قدرتِ بیشتری برای چانهزنی دارد، نهایتا در مورد دستمزدِ کارگران تعیین تکلیف میکند. اگر دولت در این ساختارِ سهجانبه نقشِ واسطهگری و تنظیمگریِ خود را به درستی انجام دهد و در مذاکراتِ مزدی و سایر مذاکراتِ شورایعالی کار، میانهگری کند به عدالت نزدیک میشویم. نیازی نیست برای دستمزدِ عادلانه کار را به مجلسِ شورای اسلامی که فاقدِ ساختار سهجانبه است واگذار کنیم.
میرغفاری تاکید کرد: سه جانبهگرایی انحصارا خاص ایران نیست؛ بیش از ۹۲ کشور عضو سازمان بینالمللی کار با ساختار سه جانبهگرایی، حقوق و دستمزد را تعیین میکنند؛ حتی در کشورهایی که نظام سرمایه داری لیبرال در آن حاکم است نیز سهجانبهگرایی رعایت میشود.
وی بیان کرد: اینکه عدهای میگویند مذاکرات را به مجلس میسپاریم و نظرِ گروه کارگری را هم جویا میشویم، با سهجانبهگرایی فاصله دارد. سهجانبهگرایی همانطور که قبلا گفتم به معنای مذاکره و گفتگو در یک موقعیتِ برابر با شرکای اجتماعی است. نباید نقش کارگران را در مذاکراتِ مزدی بیش از این تقلیل داد، طوری که آنها در مورد حقوق کارگران فقط یک نظرِ ساده بدهند! به این کار چانهزنی نمیگویند و چه بسا در سالهای بعد همین را هم از آنها بگیرند.
میرغفاری گفت: ساختار سهجانبهی شورایعالی کار ذیل قانون کار و مربوط به بخش خصوصی است. قانون کار نیز یک قانون آمره است و برای جلوگیری از بهرهکشی از کارگران در مقابل کارفرمایان نوشته شده است. همین قانون وظیفهی تعیین حداقل حقوق را بر عهدهی شورایعالی کار گذاشته است. اگر قرار است قانونگذار برای حداقل دستمزد تعیین تکلیف کند، عملا واردِ حوزهای شده که به آن ربطی ندارد. در واقع تصمیمگیری در مورد روابط بین کارگران و کارفرمایانِ بخش خصوصی وظیفهی مجلس و دولت نیست که بدون حضور شرکای اجتماعی تصمیم بگیرند.
این نماینده کارگری گفت: این ساختار سهجانبه در دولتهای مختلف نقض شده است، اما مسئله این است که باید برای قدرتمند کردن و واقعیتر کردنِ این ساختار تلاش کنیم. باید قدمی رو به جلو داشته باشیم نه اینکه هر روز یک قدم از حقوقِ خود عقبتر برویم؛ در واقع نباید فرصتِ چانهزنی را واگذار کرد.